Sprookje van Thyraxx

Er was eens… een mooie dame met lange haren. Ze had een schitterend bedrijf met veel pracht en praal; een leuke onderneming om te zien en als klant te beleven.
Vele klanten kwamen er graag en kochten en kochten, telkens weer.
Onze dame had het helemaal naar haar zin en kon haar hele passie inzetten in haar kleine organisatie.
Ze werkte hard en was vol motivatie en energie om het tot een succes te maken.
Iedereen die het maar wilde horen, liet ze weten hoe goed haar bedrijf was door het bijna van de daken te schreeuwen.
Maar op een gegeven moment liep het niet meer zo goed als zij het graag zou willlen. Ze kon er niet de vinger op leggen wat er mis was.
Ze sprak vele mensen in haar omgeving aan over haar probleem en liet zich soms door hen adviseren, begeleiden en inspireren.
Maar het hielp toch niet voldoende om weer op hetzelfde peil te komen als voorheen.
Zelfs op de markt staan en schreeuwen naar het publiek om maar te komen kopen, hielp ook niet.
Haar meerwaarde werd minder goed herkend of gewaardeerd en dus ook niet meer gevraagd, waardoor het bedrijf langzaam achteruit begon te gaan.
Er waren nog wel klanten, maar er zat geen groei meer in de klantenkring. Daardoor moest ze zelfs tot voorbij de verre horizon zoeken naar nieuwe kopers.
Zelfs toen ze haar prijzen begon te verlagen hielp het niet.
Op een gegeven moment verdiende ze niet genoeg om voor haar dagelijks brood te zorgen en dit terwijl ze toch heel hard werkte om haar mooie bedrijfje draaiende te houden. Uit pure wanhoop begon ze zelfs maar diensten en producten gratis weg te geven om zo maar aan het werk te blijven.
Dit bedrijf was nu eenmaal haar kindje en dat liet ze niet in de steek – zoals iedere moeder dit zal beamen…